Het Europese langzwaard - zwaardtraditie in moderniteit

​Als verzenvechters worden wij geroemd
Met zwaard en zonder niet verdoemd
Met sterk en zwak, kort en lang
Houden we onze tegenstanders in bedwang
Ondertussen, let op dit woord
Velen worden erdoor in hun kunst verstoord
Zo hebben wij tot vele malen
Eer uit de krijgskunst weten halen
Ons werk drijven wij zonder meer
Snel inwaarts langs de kling, steeds weer
Een houw, een steek, of een snede
Kennis der drie wonderen is ons’ bede
Wie zichzelf wil overwinnen
Kan alvast bij ons bezinnen
Wil je de kunsten grondig leren
Kom je dan bij SwArta weren

Het is moeilijk te achterhalen wanneer het zwaard voor ’t eerst verscheen in het Europese landschap. Aangenomen wordt dat de eerste bronzen zwaarden hier rond ongeveer 2000 v.C. het licht hebben gezien. Het zwaard kende sindsdien een continue ontwikkeling: doorheen vele eeuwen heeft het verscheidene vormen aangenomen en openbaarde het technieken om aan de diverse noden van z’n drager te voldoen. Het zwaard heeft steeds ten dienste gestaan van de mens: niet enkel praktisch, maar ook symbolisch was en is het een middel tot zelfrealisatie en verheffing. 

We kunnen niet ontkennen dat het zwaard een belangrijke rol heeft gespeeld in vele culturen, van Oudheid tot zelfs vandaag de dag.

De functies en diepere betekenissen dat het zwaard met zich meedraagt werden aanvankelijk mondeling doorgegeven. Vanaf de late middeleeuwen tot in de nieuwe tijd werd deze orale overlevering ondersteund door het schrift.  De vechtboeken die ons heden ten dage ter beschikking staan zijn een bron van praktische en morele leerstellingen. 

Hoewel de oude meesters reeds eeuwen zijn verdwenen en de restanten van Europese krijgstradities enkel nog terug te vinden zijn in het moderne schermen en enkele ongewapende disciplines, bestaat er een drang om de oude kunsten terug op te nemen. Dit verlangen, om in de 21ste eeuw een zwaard of ander blank wapen te leren hanteren, is niet misplaatst.  We leven helaas in een tijdperk gekenmerkt door verval. Eeuwenoude wapens zullen en en mogen dit verval niet letterlijk te lijf gaan, maar op het witte doek, in musea, in boeken en andere media spreken zij een heldere taal.  Het is een taal die verhaalt over tradities, over rechtvaardigheid en heroïsme, over strijd, plicht, leven en vrede, over waarden die de eeuwen overstijgen.... .   

Om dergelijke historische krijgstradities terug tot leven te wekken volstaat het niet hen enkel en alleen te beoefenen.  De functionaliteit van wapentraining wijzigt in oorlog- en vredestijd én al helemaal als de wapens in sé geen plaats meer hebben in de strijd.  Om de krijgskunsten ten volle te beleven moet de traditie wederom tot stand komen die kunde omzet tot Kunst.  De beoefening is een technisch hulpmiddel om te komen tot de essentie van krijgskunst: zich ten volle realiseren; door studie- & daden een innerlijke en uiterlijke waardigheid bewerkstelligen. Zo wordt het 'historisch' element iets eigentijds, of meer bepaald, iets van alle tijden.  Zo wordt het hanteren van oude wapens zinvol.  Daarnaast levert het natuurlijk ook een goede fysieke en mentale workout!
​

​​The ‘school and study of arms’ did not just mean practice in the use of weapons; 
it meant an introduction to a whole scale of values' 
M. Keen - Chivalry

​SwArta tracht de overlevering van deze oude krijgstradities op een waardevolle wijze te bewerkstelligen.  Wij beschouwen de beoefening van historisch schermen als traditionele krijgskunst.  Het Europese langzwaard is ons wapen, de vroege Liechtenauertraditie de bron waaruit wij putten.
​

"It has always been a pleasure meeting and fencing with SwArta members at events throughout Europe.
Club members seem to exhibit a very down-to-earth approach to martial arts, 
supported by body mechanics and structure, and a swift smile."
  
Keith Farrell / Senior Instructor - Academy of Historical Arts - Scotland
​